دانشمندان همواره به دنبال استفاده از حجم عظيمي از سوخت‌هاي هسته‌اي بوده‌اند كه به صورت دورريز بر جاي مي‌مانند و حتي مي‌توانند خطرات زيست محيطي مرگباري باقي بگذارند. از آن گذشته زماني كه مشخص مي‌شود تنها امكان استفاده از 5 درصد انرژي سوخت‌هاي هسته‌اي وجود دارد (تنها به اين دليل كه در حال حاضر فناوري تبديل اورانيوم به انرژي، توسعه قابل توجهي نيافته است)، لزوم استفاده از سوخت‌هاي هسته‌اي دورريز بيش از گذشته احساس مي‌شود. هم اكنون و در تاسيسات هسته‌اي كشوري نظير آمريكا اين دورريز ارزشمند مورد پردازش مجدد قرار نمي‌گيرد. اين مساله بيشتر به اين دليل روي مي‌دهد چون استخراج عمده اشكال رايج اورانيوم‌ - يوني كهuranyl  نام دارد - از ميله‌هاي سوخت هسته‌اي مصرف شده بسيار مشكل است. اكنون اين مولكول جديد به عنوان پاياني بر اين مشكل بزرگ شناخته شده است.

اين مولكول جديد به وسيله دانشمندان دانشگاه ادينبورگ در اسكاتلند طراحي و توليد شده است و macrocycle نام دارد. اين فناوري نوين همچون طيفي از آرواره‌هاست و هنگامي كه با يون ياد شده تماس پيدا مي‌كند تقريبا بخش اعظمي از آن را مي‌بلعد. اين فرآيند جالب توجه موجب تضعيف ساختار كلي اين يون شده و موجب مي‌شود به ميزان بيشتري در مجاورت تركيباتي از خود واكنش نشان دهد كه در نهايت هدف مورد نظر دانشمندان را تحقق مي‌بخشد.

البته هنوز همه چيز در ابتداي راه است. دانشمندان هنوز معتقدند تا استفاده نهايي از اين فناوري نوين و كاملا كاربردي و برطرف شدن برخي موارد مبهم در استفاده از آن راه زيادي باقي مانده است. به عنوان مثال يكي از مواردي كه موجب ايجاد سوال براي دانشمندان شده، خوب كار نكردن اين مولكول در محيط‌هاي آبي يا هواست. با اين حال محققان مي‌گويند آنچه تاكنون روي آن انجام داده‌اند، نشان مي‌دهد پردازش مجدد اين يون برخلاف آنچه تا پيش از اين تصور مي‌شد، غيرممكن نيست. از اين رو اكنون ظهور عرصه نوين انرژي پاك هسته‌اي، باعث اميدواري قابل توجهي شده است.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: